پرورش سخنوری (یادگیری شیوۀ کاربرد سخن در شاهکارهای ادبی)

هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود

وا رَهَد از حدّ جهان، بی حد و اندازه شود (مولوی)

جهانِ ما با سخن شکل می‌گیرد؛ آنچه می‌گوییم و آنچه می‌گویند: درست و نادرست، دلخواه و نادلخواه، زیبا و زشت…. همۀ ما گاه با خود گفته‌ایم: ای کاش بهتر سخن می‌گفتم، ای کاش با من بهتر سخن می‌گفت… یا حتّی ای کاش سخن می‌گفتم و سکوت نمی‌کردم!

در هر موقعیت کلامی ما با دو نیاز رو‌به‌رو هستیم: ۱. خوب سخن گفتن ۲. سخنِ خوب گفتن. ادبیات نمایشگاه زبان، فرهنگ، اندیشه، هنر و احساس است. در ادبیات نوشته شده و شفاهی ایران، ژرف‌ترین اندیشه‌ها و احساس‌ها در زیباترین و هنرمندانه‌ترین ساختارهای زبانی نوشته و گفته شده‌اند.

برای آموختن هر دانش و فراگیری هر مهارت باید در پیِ آثار عالی و استادان آن باشیم. شاعران و نویسندگان آثار ادبی، استادان استفادۀ درست و زیبا و به‌جا از سخن هستند. هوشمندانه‌ترین راه برای زیستن در دنیای تازه، همراه کردن دانش و مهارت تازه و کهن با یکدیگر است.

مؤسسۀ فرهنگی هنری «سخن تازه دنیای تازه» آموزه‌های به‌روز و تازۀ فنّ بیان را همراه با دانش زبانی و ادبی در اختیار مشتاقان خوب سخن گفتن و سخنِ خوب گفتن می‌نهد.