شرح غزل 5 حافظ بخش اول: دل می رود زِ دستم صاحبدلان خدا را/ دردا که رازِ پنهان خواهد شد آشکارا
- دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
***
- کشتی شکستگانیم ای باد شُرطه برخیز
باشد که باز بینیم دیدارِ آشنا را
***
- ده روزه مهرِ گردون افسانه است و افسون
نیکی به جایِ یاران فرصت شمار یارا
*
- در حلقۀ گُل و مُل خوش خواند دوش بلبل
هاتِ الصَّبُوحَ هُبّوا یا ایُّها السُکارا
***
- ای صاحبِ کرامت، شُکرانه سلامت
روزی تفقّدی کن درویشِ بی‌نوا را
*
- آسایشِ دو گیتی تفسیرِ این دو حرف است
با دوستان مروّت با دشمنان مدارا
***
- در کوی نیک‌نامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را
***
- آن تلخ‌وش که صوفی ام‌الخبائثش خواند
اَشهی لَنا و اَحلی مِن قُبلَةِ العَذارا
***
- هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی
کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را
***
- سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
دلبر که در کف او موم است سنگ خارا
***
- آیینه سکندر جامِ مِی است بنگر
تا بر تو عرضه دارد احوالِ مُلکِ دارا
***
- خوبانِ پارسی‌گو بخشندگانِ عمرند
ساقی بده بشارت رندانِ پارسا را
***
- حافظ به خود نپوشید این خرقۀ مِی‌آلود
ای شیخِ پاکدامن معذور دار ما را
دیدگاهتان را بنویسید