گر به همه عمرِ خویش با تو برآرم دَمی حاصلِ عمر آن دمست باقیِ ایّام رفت
هر که دلارام دید، از دلش آرام رفت…
ذرّه را تا نبوَد همّتِ عالی، حافظ/ طالبِ چشمهٔ خورشیدِ درخشان نشود
گر چه بر واعظِ شهر این سخن آسان…
از خدا غیرِ خدا را خواستن/ ظنِّ افزونیست و کلّی کاستن
این سخن را نیست پایان و فراغ ای…
غم و شادی بَرِ عارف چه تفاوت دارد؟/ ساقیا باده بده، شادیِ آن کاین غم ازوست
به جهان خرّم از آنم که جهان خرّم…
هین دف بزن هین کف بزن کاقبال خواهی یافتن/ مردانه باش و غم مخور ای غمگسار مرد و زن
هین دف بزن هین کف بزن کاقبال خواهی…
مشتریی جو که جویانِ تو است عالِمِ آغاز و پایانَ تو است
آن یکی می‌دید خواب اندر چِله در رهی…
نیشکر کوبید، کار اینست و بس/ جان برافشانید، یار اینست و بس
روبه اندر حیله پایِ خود فشرد ریشِ…
گر دوست از غرور هنر بینَدت نه عیب/ دشمن به عیب‌کردنت افزون کند هنر
خاقانیا به تقویتِ دوست دل مبند وز…
خزان گر باغ و بستان را بسوزد/ بخنداند جهان را نوبهارم
. بیا ای آنکِ بردی تو قرارم درآ…
